Aşık geleneğinin en önemli temsilcilerinden biri olan Aşık Veysel Şatıroğlu, ölümünün yıl dönümünde sevenleri ve yakınları tarafından anıldı. Vatandaşlar, büyük halk ozanı Aşık Veysel'in hayatına ve ölümüne dair araştırmalara başladı. Aşık Veysel'in adını duymayan yoktur. İşte türküleri ile insanın içine işleyen Aşık Veysel Şatıroğlu'nun bilinmeyenleri

Veysel Şatıroğlu, bilinen adıyla Aşık Veysel 25 Ekim 1894 yılında Sivas'ın Şarkışla ilçesinde dünyaya geldi. Türk halk ozanı. Afşar boyunun Şatırlı obasına mensuptur. Halk ozanının Şatıroğlu'ndan önceki soyadı Ulu'dur. Annesi Gülizar, babası "Karaca" lakaplı Ahmet adında bir çiftçiydi. Veysel'in iki kız kardeşi, yörede yaygınlaşan çiçek hastalığına yakalanarak ölmüştür. Daha sonra Aşık Veysel de yedi yaşında aynı hastalıktan dolayı iki gözünü de kaybetmiştir. Aşık Veysel o yılları şöyle anlatır; "Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti. Onu giyerek beni çok seven Muhsine kadına göstermeye gitmiştim. Beni sevdi. O gün çamurlu bir gündü, eve dönerken ayağım kaydı ve düştüm. Bir daha kalkamadım. Çiçeğe yakalanmıştım... Çiçek zorlu geldi. Sol gözümde çiçek beyi çıktı. Sağ gözüme de, solun zorundan olacak, perde indi. O gün bugündür dünya başıma zindan."

Aşık Veysel'e babası, oyalanması için bir bağlama alır. Bu alınan bağlama ile Veysel, önce başka ozanların türkülerini çalmaya başladı. Aşık Veysel, şairler için düzenlenen bir gecede Sivas Maarif Müdürü olarak görev yapan Ahmet Kutsi Tecer ile tanıştı. Kutsi Bey tarafından verilen destek ile birçok ili dolaşmaya başlar.

Aşık geleneğinin son büyük temsilcilerinden olan Aşık Veysel, bir dönem yurdu dolaşarak Köy Enstitüleri'nde saz hocalığı yapmıştır. Aşık Veysel'e 1965 yılında özel kanunla maaş bağlandı. Aşık Veysel'in çocuklarından öğretmen olan Bahri Şatıroğlu, babasının yaşamını gün gün deftere almış ve pek çok çalışmaya kaynak kişi olarak katılmıştır. Ayrıca babasının saz ve söz geleneğini sürdürmektedir. Aşık Veysel, eserlerinde Türkçesi yalındır. Dili ustalıkla kullanır. Yaşama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk şiirlerinde iç içedir. Doğa, toplumsal olaylar, din ve siyasete ince eleştiriler yönelttiği şiirleri de vardır. Şiirleri, Deyişler, Sazımdan Sesler, Dostlar Beni Hatırlasın isimli kitaplarında toplandı. 1973 yılında akciğer kanseri sonucunda öldü. Ölümünden sonra Bütün Şiirleri adıyla eserleri tekrar yayınlandı.